‘Neredeyse parasız’ çıktığı dünya turunda hâlâ iyi insanların olduğunu kanıtlıyor

Yazar

17 Eylül 2016

6490

Sizi, Emre Durmuş ile tanıştıralım. Henüz 23 yaşında. Bir yıl önce çıktığı dünya turunda şimdiye kadar yaşı kadar ülke gezdi. Hem de, ‘neredeyse parasız’. Peki, bu nasıl mı oldu? Elbette, iyi insanlar sayesinde…

Emre, geçen yıl okulu dondurdu.

Sırt çantasını hazırladı, yola çıktı. Önce Fas’a ayak bastı. Ardından İspanya, Fransa, Hollanda, Danimarka, İsveç, Norveç… Avrupa’da ayak basmadığı yer bırakmadı.

Türkiye’ye dönüp soluklanmadan başka bir kıtayı keşfe başladı. İran, Sri Lanka, Hindistan’ı tanıdı.

Şu sıralar Japonya’da, Tokyo’yu karış karış geziyor.

Bir yıl önce başladığı dünya turunda 23 ülke gezdi Emre. Toplam, 2 bin 850 lira harcadı. Neredeyse hiç para harcamadan dünyanın gezilebileceğini kanıtladı.

Peki, bu nasıl mümkün oldu? Elbette, iyi insanlar sayesinde!

Emre, gidebileceği her yere otostopla gitti.

Çünkü dünyanın dört bir yanında hâlâ onu yoldan alıp gideceği yere kadar bırakan iyi insanlar vardı.

Birçok ülkede, insanlar Emre’yi evlerinde misafir etti.

Phi Phi Adaları’nı görmek hayâliydi. Fakat bir adaya otostop çekemeyeceği ve bilet fiyatları bütçesine göre çok yüksek olduğu için bir kartona “Hayâlimi gerçekleştirmek için lütfen beni destekleyin” yazıp sessizce bir köşeye oturdu. Bir saat içerisinde vapur parasının yarısını toplamıştı. Ardından iki Avustralyalı ellerinde pizza ve kolayla yanına yaklaştı. Daha uzun olanı şöyle dedi:

“Nasılsın dostum? Aç mısın, bunları senin için aldık. Biz de Phi Phi Adaları’na gidiyoruz. Biletini biz alırız, hadi toparlan gidelim.”

Yorulduğu, ülkesini özlediği anlarda da dünyanın bambaşka yerlerinde kendilerine hayat kuran Türkler yanındaydı. Koh Rong adasında, Kıymet Hanım ona annelik yaptı, Arda dost özlemini giderdi.

Penang Adası’nda Malezyalı bir aile, hiç tanımamalarına rağmen Emre’yi yoldan aldı. Bu tatlı insanlar onu evlerinde ağırladı, ailecek akşam yemeğine çıkardı.

Tokyo metrosunda görevli kişiye, parasının olmadığını, daha sonra ödemek üzere bir seferlik geçebilip geçemeyeceğini sordu. Görevli, eline bir sarı kağıt verip, ”Ödeyeceğin zaman bu kağıdı gösterirsin, geçebilirsin” dedi.